تاکید به استفاده از عود در اسلام

بنا به روایات و متون اسلامی، استفاده از عود در دین اسلام سفارش شده است. در این مقاله به بررسی بعضی از روایت‌های در مورد استفاده از عود می‌پردازیم:

– كان النّبيّ(ص) يستجمر بالعود القماري[1]؛ پيامبر اكرم(ص) با عود قماري استجمار مي‌كرد.

        استمجار: سوزانيدن چيزي در آتش براي خوشبو كردن هواي محيط و تزكيه آن. مجمر، مجمره: منقل آتش.

        عود: چوب خوشبو كه جهت خوشبوكردن هوا و زدودن بوهاي بد سوزانده مي‌شود، عود انواع مختلف دارد.

        قمار: نام ناحيه‌اي است كه عود آن مطلوب و معروف است.

استفاده از انواع عود و بخورها هنوز هم (با وجود گونه‌هاي مختلف مواد شيميایي ضدعفوني) بهترين وسيله براي تزكيه و ضدعفوني كردن هوا است.

– قال رسول الله(ص): عليكم بهذا العود الهندي فانّ فيه سبعه اشفیه[2]؛ رسول خدا(ص) فرمود: «از اين عود هندي غافل نباشيد كه هفت نوع شفا دارد».

يعني علاوه بر كاربرد بهداشتي هفت كاربرد درماني نيز دارد.

– از خانمي كه زماني در خدمت امام رضا(ع) بود، از زندگي آن امام پرسيدند، گفت: كنت اراه يتبختر بالعود الهندي[3]؛ «مي‌ديدم او را كه با عود هندي بخور مي‌كرد».

– عن ابي عبدالله(ع) قال: ينبغي للرّجل ان يدخّن ثيابه اذا كان يقدر[4]؛ امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «شايسته است كه شخص لباس‌هايش را بر دود عود بگيرد اگر توان (مالي يا فرصت وقتي) آن را داشته باشد».

– قال ابن الجهم: خرج اليّ ابوالحسن(ع) فوجدت منه رائحة التّجمير[5]؛ ابن جهم مي‌گويد: «امام كاظم(ع) از خانه بيرون آمد بوي عود (يا بخور) را از او استشمام كردم».

– از امام صادق(ع) روايت شده است كه فرمودند: «سزاوار است كه مرد هر گاه توانست لباس خود را با بخور كردن خوشبو سازد»[6].

– در روايت ديگرى از آن حضرت آمده که: «تحفه مرد روزه‌دار آن است كه ريشش را روغن بمالند و لباسش را بخور دهند و تحفه زن روزه‌دار آن است كه موهايش را شانه كرده و لباسش را بخور دهند»[7].

– در حديث است كه مرازم مى‌گويد با امام كاظم(ع) به حمام رفتم. هنگامى كه حضرت از حمام بيرون آمد در رختكن عودسوز طلبيد و خود را خوشبو كرد، سپس فرمود: «مرازم را نيز خوشبو كنيد»[8].

– از امام صادق(ع) روايت شده كه فرمودند: «بوى عود خالص تا چهل روز و بوى عودى كه با بوهاى ديگر تركيب شده باشد تا بيست روز در بدن مى‌مانَد»[9].

در روايتى آمده كه امام رضا(ع) با عود هندى خالص بخور كرده، سپس گلاب و مشك بر خود مى‌ماليد[10].

منبع: سایت‌های «بینش نو» و «هدانا»

[1]. بحار، ج76، ص143.

[2]. همان مرجع.

[3]. وسائل الشيعه، ابواب آداب الحمام، باب 101.

[4]. بحار، ج76، ص143.

[5]. وسائل الشيعه، ابواب آداب الحمام، باب100.

[6]. كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۲؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.

[7]. مكارم الأخلاق، ص۴۳.

[8]. كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۴؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.

[9]. كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۱.

[10]. عيون اخبار الرّضا ۷، ج۲، ص۱۷۹، ح۳؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.